Commodore 64

Dawno, dawno temu (9 lat) po raz pierwszy ujrzałem komodę i był to dla mnie niezapomniany dzień. Po wielu latach pracy i zabawy na nim, w moim domu pojawił się oczekiwany komputer o pseudo nazwie PC. Kupiony był z myślą o pomocy w szkole i do tego celu przede wszystkim miał służyć. Wiadomość o kupnie grzyba przyjąłem z lekką radością, gdyż nareszcie mógłbym sobie coś wydrukować itp. Jednak wrodzona wręcz (albo nabyta) miłość do komody zwyciężyła nad ogłupiającą wizją …

Niedawno wróciłem z mojej 10-dniowej podróży na Śląsk i jestem lekko zmęczony długą i żmudną podróżą. Jednak nie na tyle, by nie odpalić swojej ukochanej komody i popisać trochę textów. Tak więc znajdziecie tutaj krótką relację z mojego pobytu w Jastrzębiu Zdroju oraz drugim już meetingu z Mini Catem. Sorry za ewentualne błędy składniowe w texcie. Nie spałem prawie nic tej nocy, więc bądźcie wyrozumiali.

„Nietolerancja jest cechą głupców…” – temat przewodni piosenki, która powstała 20 lat temu reprezentuje sobą ponadczasowe przesłanie. Okazuje się bowiem iż to, o czym śpiewała ówczesna młodzież w latach 80. dzisiaj stanowi wartość uniwersalną. Dlaczego człowiek zamiast spostrzegać każdą jednostkę jako niepowtarzalną i odmienną od pozostałych, posługując się stereotypami sprowadza tę różnorodność do kilku kategorii? I dlaczego szufladkowanie ludzi o podobnych cechach, tego samego wyglądu czy też ubioru prowadzi do powstawania uprzedzeń, nietolerancji …

Krótki wstęp do długiego rozważania Jeszcze nie rozpocząłem na dobre pisemnej prezentacji otaczającego mnie świata, a już nasuwają mi się pierwsze refleksje. Czy moja praca wyraziście ukaże wszystkie moje myśli, opinie i obserwacje? Czy nie będzie przesycona zbyt przesadnym pesymizmem? Czy jej odbiorcy zrozumieją moje przesłanie? I wiele innych pytań, jak na razie pozostających bez odpowiedzi. Może nie czas teraz na ich zadawanie, pora zagłębić się w lekturę o świecie – świecie, w którym każdy z nas żyje, a żyje tylko w innym otoczeniu. Mimo …

Telewizja ogłupia… Tak zacząłbym kolejny swój artykuł z cyklu o podłożu socjologicznym. Ale i nie tylko telewizja ogłupia, ogłupiają telefony komórkowe, komputery nowej generacji, Internet… Zastanawiające jest w jaki sposób człowiek jednocześnie chcąc sobie ułatwić życie zamienia się powoli w swojego pradawnego przodka, jakim był jaskiniowiec. Na pewno nie pod względem technologicznym ale umysłowym, chociaż i to mógłbym kwestionować…

Pracę napisałem na konkurs literacki odbywający się w jednej ze szkół średnich w Szczecinie. Praca nie została nagrodzona, ale mimo tego zapraszam do miłej lektury.

Wszystko zaczęło się 7 czerwca 2001 roku od niewinnego pamiątkowego podpisu, jaki podarowałem wówczas nieznajomej mi dziewczynie… Rzecz działa się w sklepiku szkolnym. Siedząc tam wraz z kilkoma dziewczynami z drugiej wówczas klasy licealnej, zaofiarowałem się jednej mojej koleżance, również o imieniu Agnieszka, że jej się podpiszę w segregatorze. Zgodziła się i po chwili to uczyniłem. Zapytałem się wówczas, czy ktoś jeszcze chce mój autograf i nagle niespodziewanie jedna dziewczyna, której jeszcze nie znałem, podała mi kartkę z zeszytu …

Ehm dziwny tytuł artykułu, na pewno nie będzie on nawiązywał tematyką do problematyki życia wiecznego, albowiem to uważam za sprawę otwartą i nie wartą komentarza. Do napisania tego artykułu zmotywował mnie text piosenki Anny Jantar „Nic nie może przecież wiecznie trwać”. Ten cytat daje wiele do myślenia, a konkluzje z tego wynikające są raczej niezbyt zadowalające. Jednak ja postanowiłem poszukać rzeczy, które wbrew słowom tej piosenki mogą, a nawet trwają wiecznie.

Do napisania tego artykułu skłoniła mnie opinia na mój temat pewnej dziewczyny z mojej szkoły, w której notabene się zakochałem, jednak z niewyjaśnionych dotąd szczegółowo powodów przestała się do mnie odzywać i traktuje mnie obecnie jak powietrze. I tak przebywając raz w jej towarzystwie, w rozmowie z kolegą wynikło pytanie, czy ja jestem normalny? Owa dziewczyna o imieniu Agnieszka na pytanie mojego kolegi, czy on jest normalny odpowiedziała „Tak”, co przyjąłem z lekkim zdziwieniem, a za chwilę, kiedy padło podobne pytanie wobec niej na temat mojej osoby, padła …

Zjawisko komercjalizacji w dziedzinie muzyki pojawiło się już w latach 80. z tym, że w tamtym okresie przybierało ono inną formę, niż jest to obecnie. Ponadto nie było to aż tak popularne wśród wykonawców, stąd w latach 80. tworzono praktycznie najlepszą muzykę (nie licząc lat 70.).

Stereotypy są wśród nas… Spotykamy je na co dzień chyba niemal w każdym miejscu w jakim się znajdujemy. Dla zwykłych szarych ludzi nie ma to większego znaczenia, albowiem większość z nich nawet zapewne nie wie, co to jest stereotyp, albo znając pojęcie tego wyrazu nawet dłużej nie zastanawia się nad jego znaczeniem.

Wiele artykułów o podobnej treści było zamieszczanych w przeciągu kilku lat na łamach różnych magazynów dyskowych. Ja postanowiłem napisać swoje zdanie na ten temat, ale w trochę inny sposób, aniżeli dokonywano tego do tej pory.