Od Commodore 64 aż po synthpop. Ziemowit „Chippy” Wójcik – sylwetka artysty

Moda na klimaty retro zatacza coraz szersze kręgi. To nie tylko styl ubierania, czy możliwość użytkowania starych sprzętów elektronicznych, ale również i muzyka. Producenci i kompozytorzy coraz chętniej sięgają po dobrodziejstwa elektronicznych brzmień lat 80 XX wieku (vide soundtrack do filmu Kung Fury) i trzeba przyznać, że niektórym wychodzi to całkiem dobrze. Przykładem twórczości określanej mianem „vintage electropop” jest dyskografia Ziemowita Wójcika z Witnicy.

Na swoim koncie muzyk zdążył uzbierać 3 EP-ki i aż 5 albumów, w tym jeden soundtrack do filmu „Thank You For Playing”. Ponadto Chippy jest zwycięzcą konkursu na najlepszy remix „Tuskotronica”, zorganizowanego przez Vj Dominiona. Ma za sobą także kilka live actów i to wszystko osiągnął w pierwszych 18 latach swojego życia.

Jako 13-latek w 2011 roku wydał swój debiutancki album „Hyperventilation”. Od początku jego muzyka była bardzo mocno inspirowana synth popem, electro i italo disco lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, a w szczególności belgijską elektroniczną formacją Telex. Sporadycznie Chippy w swoich dokonaniach sięgał po sample, co zaowocowało m.in. powstaniem własnej interpretacji utworu „Nic nie może wiecznie trwać” z repertuaru Anny Jantar. Na kolejnych dwóch albumach „Blaster” i „Warsaw” z 2012 r. nadal dominowały synthpopowe klimaty, okraszone dosyć często mocnym beatem. Kwintesencją początkowej twórczości Ziemowita był utwór „To The Stars Through The Clouds” zawarty na EP-ce „Ice Skates”.

Kolejne lata przyniosły pewną zmianę w stylistyce produkowanej przez Chippy’ego muzyki. Autor odszedł od dynamicznego brzmienia na rzecz spokojniejszych utworów z nurtu synthpop i downtempo. W dalszym ciągu jednak odniesienia do dawnych lat były widoczne. W 2015 r. wydał ścieżkę dźwiękową do filmu „Thank You For Playing”, na której znalazło się część utworów z poprzednich płyt. Najnowsze dokonania, czyli utwory „Magenta Odyssey” i kooperacja z Yovish pokazują, że Chippy stawia na rozwój i nie zamierza zamykać się w jednej stylistyce muzycznej.

Ziemowit Wójcik jest także szczęśliwym posiadaczem Commodore 64. To na tym sprzęcie w 2014 zakodował grę „Your Father’s Nightmare”, która wzięła udział w konkursie „Mini LD 52: The Retro Challenge!”. Stworzył ją samodzielnie od podstaw, komponując do niej bardzo interesującą i klimatyczną ścieżkę dźwiękową i udowadniając jednocześnie, że w dzisiejszych czasach można nadal czerpać radość z tworzenia na starym sprzęcie. We wspomnianym konkursie wzięło udział łącznie 11 prac na dowolną platformę retro, co zaowocowało powstaniem nowych tytułów m.in. na Amigę 500, Amstrada CPC+, NES-a, C64 i pecetowego DOS-a.

„Your Father’s Nightmare” to jednoplanszowa labiryntówka, w której sterujemy ludzikiem za pomocą klawiatury (WSAD). Zadaniem gracza jest zebranie określonej liczby żółtych kulek i dotarciu do pola o symbolu „X”. W misji przeszkadzają dwa stworki i względnie szybko upływający czas. Gra doczekała się recenzji w drugim numerze magazynu Hot Style. Można ją ściągnąć (wraz z pozostałymi pracami nadesłanymi na konkurs „Mini LD 52: The Retro Challenge!”) stąd: http://ludumdare.com/compo/minild-52/ (link do pobrania pliku nieaktywny).

Komputer Commodore 64 jest również wyraźnie widzialny/słyszalny w tym, czym Chippy zajmuje się na stałe od kilku lat. Kodowanie w assemblerze było inspiracją do nadania tytułu jednej z EP-ek, a czcionka z C64 pojawiła się na okładce albumu „Unstable Routines” z 2015 roku. W niektórych kompozycjach słyszalne są dźwięki generowane za pomocą SID-a (np. w „Full Of Energy” lub „Warm Sweaters, Cold Hearts”), a pod szyldem „Pierwszej ksywki” na soundtracku ukrył się cover głównego motywu z legendarnej gry Spy vs Spy.

Dzięki twórczości Chippy’ego możemy przenieść się w czasie do lat 80., ale wcale to nie oznacza, że brzmienie poszczególnych kompozycji jest archaiczne. Wręcz przeciwnie – można w nich wyczuć nutkę nowoczesności. I oby ta moda na retrowave utrzymywała się jak najdłużej.

Paweł „V-12” Ruczko